Η Μαρία είναι ο τρόμος και ο φόβος όλων στο τμήμα. Κάποιες φορές με έναν ίσως όχι και τόσο κολακευτικό τρόπο.

Την χαρακτηρίζει αυτή η αμεσότητα που στερείται τον μαγικό μανδύα των συναισθημάτων. Άχρωμες και κρύες διαταγές. Στοιχείο που εν μέρει ίσως και να έγκειται στις ασιατικές ρίζες της. Βρίσκεται στο Άμστερνταμ από τα 28 της και τώρα είναι στην δεκαετία των 50 της. Είναι τέρας οργάνωσης και αποτελεί εξαίρετο παράδειγμα αποτελεσματικότητας. Παραλείπει συχνά την φράση «σε παρακαλώ» και αυτό είναι κάτι που προκαλεί συχνά στους γύρω της σύγχυση και θυμό.

Γράφει η Αναστασία Χοτομανίδου Διαβάστε περισσότερα

Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί μου πήρε τόσο πολύ καιρό να γράψω για τους ανθρώπους.

Μάλλον χρειαζόμουν την τρίτη χώρα που θα αποτελούσε το σπιτικό μου για τους επόμενους μήνες. Αφορμή και πάλι η αγάπη. Το νιάσιμο και η φροντίδα. Ίσως λίγο πιο έντονα αυτή τη φορά.

Γράφει η Αναστασία Χοτομανίδου Διαβάστε περισσότερα

Είναι μερικές άτιμες πτήσεις, που είναι λίγο πιο δύσκολες απ’ τις άλλες. Αυτές που τις παίρνεις και δεν έχεις το εισιτήριο του γυρισμού. Αυτές που, ενώ ανυπομονεις να έρθουν, την ίδια κιόλας στιγμή σου ταλαιπωρούν λιγάκι την καρδιά. Πόσο πολύ μπορεί άραγε να δεθεί κανείς με τους υπόλοιπους ανθρώπους;

Γράφει η Αναστασία Χοτομανίδου

Διαβάστε περισσότερα